In de nacht van zaterdag 12 op zondag 13 augustus zijn met het blote oog tal van 'vallende sterren' te zien. Dan vindt het maximum plaats van de jaarlijkse meteorenzwerm de Perseïden.
Wanneer zijn de meeste vallende sterren te zien?
De meeste vallende sterren zijn te zien in de nacht van 12 op 13 augustus. De meteoren zijn helder en snel en hebben nalichtende sporen. De maan is voor ongeveer 65% verlicht, waardoor de zwakkere meteoren niet zichtbaar zijn. Het maximum van de Perseïden ligt op 13 augustus, rond 2u.
Het beste moment om de vallende sterren waar te nemen is pas 22 uur later, zondagavond om 23u45. Onder ideale omstandigheden zijn er zo'n 85 meteoren per uur te zien. Dit jaar zijn de omstandigheden niet ideaal, waardoor er bij ons ieder uur "slechts" 35 meteoren te zien zullen zijn.
Waar kan ik het beste kijken?
Kies een waarneemplaats met een vrije blik op de hemel, liefst zo donker mogelijk. De achtertuin is meestal donkerder dan de straatkant. Maar de beste locaties vind je buiten bebouwde - verlichte - gebieden. Hoe afgelegener, hoe minder lichtvervuiling, waardoor je ook de 'zwakkere' meteoren kunt zien.
Wat heb ik nodig om te kijken?
Om de meteoren waar te nemen, is geen speciale apparatuur nodig. Het blote oog en een heldere hemel volstaan. In principe kan je dus gewoon even in de tuin gaan staan of tijdens het uitlaten van de hond naar de hemel staren om een paar vallende sterren mee te pikken. Wie echt veel vallende sterren wil zien, kan het zich comfortabel maken in bijvoorbeeld een ligstoel.
Naar welk punt aan de hemel moet ik kijken?
Het eenvoudigst is gewoon naar boven kijken tot je een vallende ster ziet. Hou vervolgens het punt waaruit de meteoor leek te komen in de gaten. Dit is het radiant. Het radiant bevindt zich in het sterrenbeeld Perseus, vandaar de naam 'Perseïden'.
Wat zijn vallende sterren eigenlijk?
Vallende sterren zijn lichtflitsen die af en toe aan de sterrenhemel verschijnen. De flitsen hebben echter niets met sterren te maken. Ze worden veroorzaakt door ruimtepuin, vaak niet groter dan een zandkorrel, dat circa 100 kilometer boven ons hoofd in de aardatmosfeer terecht komt. Door de hoge snelheden van het ruimtepuin worden de luchtmoleculen vóór zo'n gruisdeeltje gecomprimeerd, verhit en aan het gloeien gebracht, wat wij zien als een flitsje. De snelheden van de Perseïden zijn meestal meer dan 200.000 kilometer per uur.
Vanwaar komt de naam 'Perseïden'?
De Perseïden zijn vernoemd naar het sterrenbeeld Perseus, waar de vallende sterren vandaan lijken te komen. Dat sterrenbeeld staat bij ons 's nachts hoog boven de noordoostelijke horizon. De meteorenzwerm bestaat uit achtergelaten puin van de komeet Swift-Tuttle. Doordat de aarde in haar baan om de zon door de puinwolk beweegt, zien wij de meteorenzwerm ieder jaar rond dezelfde datum. (EOS)
(bron: hemel.waarnemen.com en www.astronomie.nl)
